Eind 2013 kregen we via een extern ingehuurd medisch arts / controleur, werkzaam voor de Sociale Dienst Maastricht, de vraag voor geschoteld waarom ik me 10 jaar nadat ik voor het eerst afgekeurd werd, nog steeds niet bij het UWV had gemeld.

Ons antwoord hierop was eenvoudig, ik wist niet eens dat ik afgekeurd ben. Niemand heeft me hierover ooit iets verteld of toegezonden. Van deze uitzonderlijk behulpzame medewerkster kregen we te horen dat ik, genoteerd en geregistreerd in mijn dossier van Sociale Dienst Maastricht, al sinds de eerste re-integratiekeuring in 2003 afgekeurd ben.

Zo’n 10 jaar te laat krijg je ineens te horen dat je geheel overbodig al 3 keer bent afgekeurd, in 2003, in 2006 en in 2008. Alle drie de keuringsartsen geven in een verslag aan dat ik volledig afgekeurd ben, met de kanttekening: ’geen herstel verwacht’, als toegift, bij alle drie de keuringen.

Dan wordt je geadviseerd bij het UWV de boel uit te leggen en te vragen om alles te laten corrigeren, wat we hebben geprobeerd, zonder succes. Deze weigering werd uitgesproken omdat ik geen 30 jaar administratie van werkgevers en uitkeringsinstanties kan overleggen.

We hadden een bewaarplicht van 10 jaar, enige jaren terug verkort naar 5 jaren. Waarom MOET ik dan 30 jaar inleveren voor ze me willen helpen bij het UWV?.

Nu, ondertussen weer bijna 2 jaar, en verschillende contactroutes verder, heb ik nog steeds geen cent gezien van mijn zo’n 12 jaar geleden in mijn dossier OPGESCHREVEN (er is ons nl. NIETS OPGEGEVEN) uitkering op WAO niveau.

Dit is een uitkering waarvan Sociale Dienst Maastricht en UWV Heerlen beiden het bestaan kennen. Zij hebben al die jaren niets gedaan terwijl ze toen wisten en nu weten dat ik deze uitkering op WAO niveau hoor te ontvangen wegens volledig afgekeurd zijn. Het staat zwart op wit in mijn dossier vermeldt, het is een feit waar beide afdelingen met ons nooit een woord hebben gerept.

De Sociale Dienst Maastricht heeft het zo ver gedreven, er staan gesprekken ’achteraf’, als afsluiting van de re-integratiekeuringen, in mijn dossier, gesprekken waarin de uitslag van de keuringen besproken zou zijn. Geen van deze gesprekken heeft ooit plaats gevonden. In al die jaren hebben we geen enkel gesprek achteraf gehad, tot de dag dat mijn huisgenote eind 2013 terug moest komen na een keuring. Die dag is het eerste, en gelijk laatste, gesprek in 12 jaar geweest dat heeft plaats gevonden als afsluiting van een re-integratiekeuring.

Het enige dat ons ooit is gezegd is: ”als je niets hoort verandert er niets voor jullie”. Verdikkeme, 12 jaar lang samen in de bijstand zitten terwijl we al die jaren haar Wajong hadden moeten ontvangen met daarnaast mijn WAO.

De re-integratiekeuring van mijn huisgenote is ook een leuke geweest. Zij kreeg eind 2013 te horen dat ze al sinds haar 17de in de Wajong had moeten zitten. Op het moment dat dit ons verteld werd was ze 53 jaar, de Wajong bestond op dat moment nog niet eens 36 jaar.

Nadat UWV Heerlen niet wilde helpen, heb ik me tot hun directie in Amsterdam gewend. Twee aangetekende brieven, met bij de eerste alle bewijzen, oodzakelijk om aan te tonen dat ik 3 keer al volledig afgekeurd ben, zijn aan hen verzonden sinds 26 Februari 2015.

Tot vandaag aan toe hebben we enkel de track & trace bevestiging van het aftekenen voor ontvangst van de stukken gezien. Voor allebei de zendingen is voor ontvangst getekend om 08:15 u in de ochtend, en daarna zijn ze beiden meteen spoorloos, poef. Één keer kan ik me zoiets voor stellen, in 3 maanden tijd, maar 2 keer, nota bene bij de gelijk afzender, weer alles kwijt, dat gaat er bij mij niet in.

De Sociale Dienst gemeente Maastricht en UWV Heerlen krijgen hiervoor van mij allebei een grote rode kaart. De directie van het UWV, gezeteld in Amsterdam, krijgt van mij ook een grote rode kaart, omdat zij het presteren 2 aangetekende brieven met een verzoek tot onderzoek en correctie van de verzwegen gemaakte fouten kwijt weten te spelen nadat er al door een UWV medewerker voor ontvangst getekend is.

Oeps, het is met één melding meteen een serie van 3 rode kaarten geworden, sorry. Kan er niets aan doen, ze hebben die kaarten gewoon verdiend.

Submitted by Solayka D.

In wat voor tijd leven we eigenlijk de middeleeuwen ofzo? Er zijn toch zeker wel modernere middelen om te stemmen dan met een potloodje? Sterker nog we hebben jaren de stemcomputer gehad en dat ging gewoon hartstikke goed.
Tot dat een of andere technofoop bedacht dat die dingen radiosignalen uitzonden en dat je er zo achter kon komen op wie er werd gestemd. Toen moesten die stemcomputers ineens weg want o o de privacy en anonimiteit stonden op het spel.
Voor die mensen heb ik een boodschap. 1. Aan het eind van de dag weten we toch wel op wie er is gestemd. 2. Het radiosignaal zendt misschien de stem uit maar dan weet je nog niet wie er heeft gestemd.
Maar nee, ze moesten weg. En nu? Nu zitten we met de stront. Hertellingen in Druten, Lopik, Helmond en Capelle a/d IJssel en mogelijk ook in Maastricht en Rotterdam. Goed gedaan jongens!

Nee, laat maar weer komen die kompjoeter. Deze poep hoeven we toch niet meer? De technische problemen zullen we opgelost zijn.
Ik heb vast aandelen Nedap gekocht!
Rode kaart voor alle angsthazen die bang zijn voor een beetje techniek en natuurlijk die faalkonijnen in die blunder gemeentes.