Rode kaart voor Wouter Bos
Het land heeft nog nooit zo’n ernstige crisis gehad als nu. Zelfs niet in de jaren dertig van de vorige eeuw. Dit is toch wel het moment dat er leiding nodig is, dat er beslissingen worden genomen, dat er aan oplossingen wordt gewerkt. Nee, wat doen ze, ze laten het kabinet vallen. Hoe moet dat nu met de Crisis en Herstel Wet? Die zou veel banen en wegen gaan opleveren. Hoe gaat het verder met de te korten op de begroting? Het te kort moet terug naar 3%. Hoe gaan we de enorme staatsschuld aanpakken? Welke subsidies, premies worden geschrapt? Welke belastingen verhoogd? Alles ligt voorlopig een half jaar op zijn gat en het land raakt hopeloos in de versukkeling. We liepen al achter op maar nu zijn we onze hele geloofwaardigheid kwijt.
Waarom? Vanwege Afghanistan? Nee natuurlijk niet, meneer is gewoon een keer te vaak op z’n teentjes getrapt. Als ze echt gewild hadden was er zoals altijd een oplossing gevonden. De vraag is of het ego van Wouter de ondergang van Nederland waard is.
Mijn motto luidt: Beter een slechte regering dan geen regering. Wat nu gebeurt is slecht, heel slecht.
Wouter Bos, met zijn heuselijke bekkie, krijgt van mij de schuld omdat hij met zijn kornuiten is opgestapt. Foei, Bertje je bent vergeten om je baas te vertellen van die brief en nu klapt die zaak. Zijn de interne procedures binnen de PvdA niet in orde? Voor hetzelfde geld was het bij het CDA fout gegaan, maar die jongens zijn zo kneedbaar dat ze altijd kunnen blijven zitten.
Een rode kaart voor Wouter hoeft niet meer, hij heeft uit zichzelf al het veld verlaten. Ik nodig iedereen uit om ook rode kaarten uit te delen aan de andere betrokkenen, want ze zijn allemaal verantwoordelijk.