Er is een tekort aan strooizout. Daarom heeft Minister van der Hoeven toestemming gegeven de zoutwinning in Friesland op een hoger peil te brengen.

De Friese Milleieufederatie vindt dat geen goed idee. Extra zoutwinning is slecht voor het Friese millieu. Voorzitter de Haan van de federatie is van mening dat automobilisten maar gewoon minder moeten rijden.

Belangenbehartigers in het algemeen, maar worteltaart-etende linksmensen in het bijzonder, gaan stelselmatig voorbij aan het algemeen belang. Een soort van egoïsme 2.0.  

Ook als er minder wordt gereden (met alle economische schade van dien) zullen er veel meer ongelukken op gladde wegen gebeuren. Dat betekent nieuwe auto’s maken, de wrakken op de toch al zo grote afvalberg dumpen, om nog maar niet te spreken over de dodelijke slachtoffers, die door de schoorsteen van het crematorium het millieu gaan belasten. Maar ja, dat is niet in Friesland.

Rode kaart voor de Friese Millieufederatie. Uitreiken aan de Haan.

Antoinette Hertsenberg tooont als presentatrice van Radar regelmatig aan dat ze het zwarte garen niet heeft uitgevonden. Met plaatsvervangende schaamte zie ik met enige regelmaat hoe woordvoerders van al of niet dubieuze bedrijven in het programma Radar de vloer met haar aanvegen.

Maar de uitreiking van de Loden Leeuwen spande toch echt de kroon. Zowel door het reclamemens van Hi, ondersteund door de actrice die haar pokkie kwijt was, als door Frans Bauer werd ze zwaar gepiepeld. Hi maakte er een gratis commercial van. De actrice acteerde alsof ze een Oscar in ontvangst nam en daar had Antoinette duidelijk niet van terug. Ze stond erbij en keek als een koe over de sloot.

Bij Frans Bauer probeerde Hersenberg de belofte los te peuteren dat hij geen commercials meer zou gaan doen. Hoe arrogant kun je zijn. Bauer wist er wel raad mee en serveerde Hertsenberg professioneel af.

Antoinette, rode kaart en ergens een secretaressebaantje zoeken. Dikke doei!

Ik heb niet gevraagd om televisiereclame, maar ik snap wel dat het er moet zijn.

Maar als die ongenode gasten dan mijn huiskamer binnenkomen moeten ze zich wel een beetje gedragen. Het begon met de Karwei bouwmarkt. Hard schreeuwen over hoe goedkoop je hun paupermeuk kon meenemen. Zo maar, in mijn huiskamer. Leverde ze mooi een consumentenboycot van één persoon op. Van mij dus. Maar het heeft wel geholpen. Ze schreeuwen niet meer.

Nu hebben we nog Media-Markt, Kruidvat en nog meer, maar vooral de Hi-reclame “Waar is mijn pokkie?”. Wat een armoede. A-sociaal schreeuwend wijf met een Jan-Lul-negert die er als een getrainde hond achteraan loopt. En dan maakt men zich druk over het discriminatoire effect van Zwarte Piet. Dit is veel erger, landgenoten!

Deze schreeuwreclame wil toch niemand ongevraagd in zijn huiskamer hebben? Hi verdient een consumenrenboycot. En een rode kaart! Wegwezen. Dikke doei.

Wat een vertoning op vrijdag 4 december!
Ik had al iets tegen het fenomeen Mystery-popstar. SBS6 was volgens mij de enige die spannend deed over de identiteit van de zogenaamde mystery-popstars. Het leek de wereld verder niets te interesseren. Bij onze koffie-automaat is er ‘s-maandags nooit één woord over gesproken.

Tijdens de uitzending van 4 december viel bij mij eindelijk het kwartje: We worden gewoon collectief genaaid! Het resultaat van de programmaserie moet een commercieel popgroepje zijn. En nu hebben ze blijkbaar bedacht dat de kans van slagen voor zo’n groepje groter is als er één of twee mensen in zitten die al een bekend smoel hebben.
De mystery-popstar was geboren.
Probleem bij dit concept is natuurlijk dat de bekende Nederlanders elke keer door moeten naar de volgende ronde. En er is maar één manier om het onverbiddelijke oordeel van de kijker te compenseren: de jury overwaardeert hun kunstje gewoon.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar het jureren van Robin in de uitzending van 4 december , die de hemel ingeprezen werd en enorm veel punten kreeg als beloning voor het verkrachten van een prachtig Racoon nummer. Dikke vinger naar het Nederlandse publiek! Wij houden hem lekker toch in de race.

En dan de manier waarop:

Henk-Jan lijkt zo dom dat hij zijn eigen onzin gelooft, Patricia leek te dronken om serieus te liegen en Maurice had zichtbaar moeite het spelletje mee te spelen. Nee, een grote toneelprijs zal deze drie niet ten deel vallen.

Met liefde een rode kaart voor de jury. Enkeltje naar Apekutteradeel in de hand frommelen en op het perron afzetten.

Veiligheid is een illusie. Een illusie die we vooral in stand moeten houden.
Het is immers een rem voor potentiële daders en het geeft ons een prettig gevoel.

Maar dan komt Stegeman ons vertellen dat onze veiligheid niet 100% is. In ellenlange televisieprogramma’s laat hij ons lekken in het systeem zien.
Hij vertelt er niet bij dat hij tig mislukte pogingen heeft gedaan voordat hij een keer succes heeft. Een luxe die echte misdadigers/terroristen zich natuurlijk niet kunnen veroorloven.

En als hij dan (meestal met hulp van binnenuit) een lek heeft gevonden presenteert hij zich met geveinsde verontwaardiging als redder van ons koningshuis, ons land en misschien wel de wereld.

En dan: Op naar het Binnenhof. In optocht met kamerleden van de oppositie als geile reutjes achter een loopse teef. Om de beloning binnen te halen: Kamervragen en excuses van het betreffende ministerie.

En ik blijf achter. Een illusie armer. 100% veiligheid bestaat niet!
Maar eigenlijk wist ik dat al.

Stegeman krijgt een rode kaart. Opzouten en nooit meer terugkomen.

De straat waaraan het RandstadRailstation Palenstein ligt is gerenoveerd.
Was dat nodig?….. Geen idee.
Is het mooi geworden?……. Kwestie van smaak
Is Zoetermeer er veiliger op geworden?………ABSOLUUT NIET.

Veel reizigers wonen in de wijk die ligt aan de overzijde van de drukke Du Meelaan en moeten dus (minstens) twee keer per dag oversteken.
Je hoeft geen verkeerskunde te hebben gestudeerd om te begrijpen dat een zebrapad dan geen luxe is.
Als voetganger weet je dat je daar veilig kunt oversteken en als automobilist weet je dat je moet stoppen.
Simpel en vooral duidelijk! Maar nee hoor, niet in Zoetermeer. Daar heeft één of andere koekenbakker bedacht dat er geen zebrapad komt, maar dat de betreffende weg over een lengte van enige tientallen meters in twee kleuren moest worden bestraat: Bruin en iets donkerder bruin. Het is dus geen zebrapad, maar het lijkt er wel een heel klein beetje op.
Zolang de automobilist en de voetganger de situatie gelijk beoordelen is er niets aan de hand. Zo niet, dan heeft de koekenbakker een dode of gewonde op zijn of haar geweten.
RODE KAART, douchen, aankleden en wegwezen. Toedeledokie!