Veiligheid is een illusie. Een illusie die we vooral in stand moeten houden.
Het is immers een rem voor potentiële daders en het geeft ons een prettig gevoel.

Maar dan komt Stegeman ons vertellen dat onze veiligheid niet 100% is. In ellenlange televisieprogramma’s laat hij ons lekken in het systeem zien.
Hij vertelt er niet bij dat hij tig mislukte pogingen heeft gedaan voordat hij een keer succes heeft. Een luxe die echte misdadigers/terroristen zich natuurlijk niet kunnen veroorloven.

En als hij dan (meestal met hulp van binnenuit) een lek heeft gevonden presenteert hij zich met geveinsde verontwaardiging als redder van ons koningshuis, ons land en misschien wel de wereld.

En dan: Op naar het Binnenhof. In optocht met kamerleden van de oppositie als geile reutjes achter een loopse teef. Om de beloning binnen te halen: Kamervragen en excuses van het betreffende ministerie.

En ik blijf achter. Een illusie armer. 100% veiligheid bestaat niet!
Maar eigenlijk wist ik dat al.

Stegeman krijgt een rode kaart. Opzouten en nooit meer terugkomen.