TsoaC zegt: Werk!

Het leven is zo makkelijk nog niet.
Je komt niet aan je rust toe met al dat werken.

20? – Ben je jong, wil je uitgaan en lol maken, met je vrienden de hort op, lekker chickies versieren, op vakantie naar Ibiza. Moet je werken of je wilt of niet. Of naar bijbaantjes tot laat in de nacht, naast je universitaire studie of beroepsopleiding. Voor alle leuke dingen heb je geld nodig. En Pa en Ma zijn na je schooltijd gestopt met de sponsoring.
30? – Wordt je wat ouder, hou je van je lief. Krijg je kindjes en wil je boompje huisje beestje. Of eigenlijk wil je een autootje, huis met een tuintje voor de kleintjes, carrière; dus heb je geld nodig en moet je hard werken, of je wilt of niet.
40? – Ben je 10 jaar verder, wil je kind studeren (oeps, nooit geweten dat kennis zoveel kost) en wil de bank dat je meer hypotheek gaat aflossen, wil je vrouw een mooier huis, wil jij een grotere auto en moet je hard blijven werken tegen wil en dank.
50? – En dan, in je vijftiger jaren word je ontslagen. Wil je werken maar niemand die je wil hebben. Te oud, te duur, een risicofactor, geen baan die voldoende aansluit bij je profiel (quatsch!) Lol maken kost geld. De hypotheek ook, je volwassen kinderen steunen ook. Je bejaarde ouders helpen ook. En o ja, de overheid heeft de afgelopen 10 jaar het sociale stelsel tot op het bot uitgebeend. Geen VUT, later de AOW in, korter en minder WW. Resteert nu voor je: de bijstand…

Dit is het leven van honderdduizenden Nederlanders. Niet de babyboomers, niet de generatie Nixx maar wij die daartussen zitten.
Maar betekent dat, dat we bij de pakken neerzitten? Dat we zielig zijn? Slachtoffertje spelen?
Dacht het niet.
We gaan gewoon door; we blijven solliciteren, we beperken de kosten, we maken ons spaargeld op, we blijven braaf belasting betalen. We doen vrijwilligerswerk, we lopen mee in de ratrace van de sociale media. Als we toch nog een kans krijgen weer te werken, grijpen we die met beide handen aan. Gaan we netjes door tot ons 67e en zelfs daarna.
En waarom?
Zelfrespect. Trots, Koppigheid. Niet afhankelijk willen zijn. Zelf kunnen beslissen. Hoop op een steeds ietsje betere wereld. Ook voor onze kinderen.

Het leven is zo makkelijk nog niet.
Maar daarna kun je eeuwig rusten.

TsoaC heeft gezegd.

Submitted by TsoaC

Deze rode kaart is geplaatst op vrijdag, 13 september 2013 om 17:52 en is opgeslagen onder Discriminatie. Je kan deze rode kaart volgen via de RSS 2.0 feed. Zowel commentaar als pings zijn nu afgesloten.